Getuigenissen

Liesbeth (25)
Deense vriendschap voor het leven
Liesbeth (25)

Liesbeth (25)

Kopenhagen
Denemarken

10 maanden

Op kosten van de Europese Commissie naar het buitenland? Het kan met het Europees Vrijwilligerswerk (EVS) van Youth in Action. Jongeren van 18 tot en met 30 jaar kunnen tot een jaar meedraaien in een organisatie in het buitenland. Liesbeth (25) vertrok in september voor 10 maanden op ‘haar EVS’ naar de Deense hoofdstad Kopenhagen.


In 2013 en 2014 werkte ik als tijdelijke medewerker bij JINT. JINT  vzw coördineert Youth in Action voor Vlaanderen en ook Go Strange maakt deel uit van deze vzw. Op werkdagen was ik dagelijks bezig met jongeren die graag naar het buitenland wilden. Leuke job, met als enige nadeel dat je natuurlijk zelf goesting krijgt om te vertrekken! Ik twijfelde dan ook niet lang om aan ‘mijn EVS’ te beginnen.

De Scandinavische landen spraken mij al lang aan. Enkele jaren geleden ging ik op reis naar Noorwegen. Ik vond dat echt een prachtig land. Vandaar dat ik in die regio naar vrijwilligerswerk op zoek ging. Al van bij mijn tweede brief naar een organisatie was het raak. Via Skype werd ik geïnterviewd en even later mocht ik het vliegtuig op richting Kopenhagen!

Met vriendinnen

Open werksfeer

Op dit moment ga ik mijn vijfde maand in als vrijwilliger bij de Foundation for Environmental Education. Als vrijwilliger kreeg ik snel veel verantwoordelijkheden. Op dit moment ben ik assistent van de projectverantwoordelijke voor Green Key. Green Key is een ecolabel dat onze ngo uitreikt aan hotels, restaurants, campings, pretparken, hostels en b&b’s. Ik ben vooral bezig met de communicatie en promotie van Green Key. Zo schrijf ik de nieuwsbrief, onderhoud de website, ik hou de stock bij van de merchandising,… Hoewel ik geen diploma in een communicatierichting heb, ligt dit takenpakket me wel. Ik mocht als vrijwilliger zelfs al een paar keren naar het buitenland gaan. Kreta, Wales en IJsland stonden al op het programma. Binnenkort mag ik naar Nederland. Ideaal om te combineren met een bezoekje aan familie en vrienden!

Anders dan wat ik gewoon was in België is de open werksfeer. Je merkt hier weinig van de hiërarchie onder werknemers en tussen werkgevers en werknemers. We zitten hier allemaal samen in één grote ruimte. Iedereen spreekt elkaar aan bij de voornaam. En heb je vragen dan wandel je gewoon het kantoor van de CEO binnen.

Aan eetkraampje

Dat zei ik toch!

In het EVS-pakket is een taalcursus inbegrepen. Ik ga hier dus naar de Deense les. Hoewel ik me voornam de taal goed te leren, is mijn kennis van het Deens nog niet groot. Dat komt deels omdat ik het in mijn dagelijks leven veel te weinig gebruik. Onze ngo is een internationale ngo. Slechts 3 van de in totaal 14 werknemers zijn Denen. Op kantoor spreken we enkel Engels. De meeste van de vrienden die ik hier ondertussen maakte, zijn eveneens expats. Dus ook in mijn vrije tijd spreek ik meestal Engels. Denen staan zelf niet zo open om nieuwe mensen te leren kennen. Maar eens je bevriend raakt met een Deen is dat wel een vriendschap voor het leven.

Het is vooral de uitspraak van het Deens die ik erg moeilijk vind. De helft van de letters in een woord lijken steeds weg te vallen. Ik heb het al vaak meegemaakt dat ik dan eens een woord in het Deens probeer te zeggen en ik tot 3 keer toe moet herhalen wat ik zeg. (Doet conversatie na.)

“Ik wil Smørrebrød.” “Excuseer?“ “Ik wil Smorebrodt?” “Wat zegt u?” “Smørrebrød.” “Ah je wil smørrebrød !” “Ja, dat zei ik toch!”

Blijkbaar heb ik het nog niet helemaal te pakken, die Deense tongval.

Vijver

Iedereen de fiets op

Nog typisch Deens: de fiets! Ook al vriest het dat het kraakt of regent het pijpenstelen, een echte Deen neemt z’n fiets. Ze hebben hier een spreekwoord dat zegt: “Slechte temperaturen bestaan niet, er bestaat alleen maar slechte kledij.” Je ziet hier weinig tot geen files. Denen zijn bovendien erg gedisciplineerd. Je zal hier nooit iemand zien oversteken bij rood licht ook al is er in de verste verte geen auto te bespeuren. Wat me wel opvalt is dat de Deense automobilisten vaak agressieve chauffeurs zijn. Ik heb hier al regelmatig mensen niet zo’n vriendelijke armbewegingen zien maken in hun wagen. Misschien maar goed dat de meesten de fiets nemen. (lacht)

Kopenhagen is iets groter dan pakweg Gent. De stad heeft een oud en mooi historisch centrum. Erg bekend is ‘Vrijstad Christiania’. In de jaren ’70 riepen een groep hippies hier een onafhankelijke ‘vrijstad’ uit. De hippies zijn er nog steeds maar tegenwoordig is dit stadsdeel een eerder hippe buurt in de stad. In het weekend worden er heel wat feestjes georganiseerd. Op zaterdag kan je mij daar dus wel eens vinden.

Groep mensen

Wat ik mis? Paprikachips!

De Denen leven erg gezond. Een typisch Deense lunch is smørrebrød met leverpaté of gepekelde haring en dan wat groenten erbij. Alles wat hier ongezond is, kost veel: alcohol, fastfood, autorijden … Voor een pintje betaal je al snel 50 Deense kronen of omgerekend zo’n €7 . De mensen verdienen hier wel meer dan in België. Het is dus niet zo dat er in Denemarken minder alcohol wordt gedronken. In tegendeel zelfs, de Denen zijn goed in een avondje doorzakken!

Wat ik hier mis zijn de ongezonde dingen die ik thuis zo graag eet. Een goeie zak paprikachips vind je hier niet. Een echt gemis voor een chipsliefhebber als ik. Wie mij komt bezoeken, weet dus waarmee hij mij een plezier kan doen!

Kerstverlichting

Ouderdomsdipje

Hoewel ik mijn familie en vrienden mis, had ik hier nog geen echt moeilijke momenten. Binnenkort ben ik jarig en daarover had ik onlangs wel een crisisje. In februari word ik 26. Een pak ouder dan de meeste EVS’ers waarmee ik hier in Kopenhagen omga. Dat deed me wel nadenken over waar ik mee bezig ben. Mensen van mijn leeftijd horen een vaste job te hebben. En zie mij hier maar aanmodderen als vrijwilliger. Gelukkig was die crisis snel bezworen. Want wat er ook van zij, EVS is en blijft een superervaring. Je krijgt de kans jezelf volledig onder te dompelen in een nieuw land en een nieuwe cultuur. Wie nog niet goed weet wat hij in zijn leven wil doen, ontdekt tijdens zo’n jaar veel meer dan wanneer je gewoon in eigen land blijft. En kom je bij een goeie organisatie terecht dan kan je een pak nuttige ervaringen opdoen. Ook dat blijft op je 26ste mooi meegenomen!

Kriebelt het bij jou ook?

Toen Liesbeht wegging, heette dit subsidiesysteem nog 'EVS', voortaan kan je weg met het European Solidarity Corps. Hoe, wat, waar en nog veel meer vind je op de website van het European Solidarity Corps  of kom naar een infosessie. Lees alles over vrijwilligerswerk bij het thema Vrijwilligerswerk.

Deel jij ook graag jouw buitenlandverhaal om anderen te inspireren? Laat het ons weten!